Bakken en braden

Toen de pastoor ons en onze fietsen zegende deze morgen, zei hij : “Ik zal maar genoeg water gebruiken, want ge zult het nodig hebben met deze warmte.”
Hij kon toen waarschijnlijk niet bevroeden dat Svens fietscomputer een maximum temperatuur van 40° zou aangeven ter hoogte van Cambrai.
In de buurt van Oudenaarde hadden we de Koppenberg al letterlijk rechts laten liggen en de secteur pavé ter hoogte van het Bois de Wallers links. Daartussen niets anders dan helling op, helling af.
In Saint-Amand-les-Eaux had Sven er zijn eerste lekke band opzitten.

Minimum 10 liter heb ik verzet, Sven nog meer. We konden onze dranken niet langer dan 25 kilometer koel houden in onze bidons.
Reken bij dit alles nog de beklimmingen naar Saint-Quentin en deze eerste dag kon dus al tellen voor vier.
Gelukkig was de Chambre d’Hotes in Remy een heerlijke verpozing op onze pelgrimstocht.

Terwijl ik dit schrijf, maandagochtend zijnde, stroomt het regenwater met bakken uit de hemel. Alle sluizen staan open en af en toe vaart er een heel groot schip tegen, of zou dat donder zijn.
Van het ene uiterste in het andere dus. Gisteren verstikken en vandaag pompen of verzuipen.
Lourdes, here we come.